برچسب: روسیه

به رغم هشدارهایی که قبلا درباره خطرات این اقدام با توجه به شرایط سخت آب و هوایی قطب شمال داده شده بود، روسیه ضمن راه‌اندازی این رآکتور شناور، آن را به همراه سوخت مورد نیاز برای تولید برق از بندر مورمانسک به سوی شمال سیبری روانه کرد.

این شناور برای رسیدن به مقصد باید پنج هزار کیلومتر را در آب‌ها بپیماید.

شرکت روس‌اتم می‌گوید رآکتور شناور می‌تواند گزینه‌ای جایگزین برای رآکتورهای تولید برق در خشکی باشد و روسیه در نظر دارد رآکتور شناور بیشتری برای صادرات تولید کند.

در همین زمینه خبرگزاری آسوشیتدپرس با اشاره به واکنش هشدارآمیز برخی دانشمندان نوشته است که آنها رآکتور شناور روسیه را به «چرنوبیل روی یخ» یا «تایتانیک هسته‌ای» تشبیه کرده و نسبت به خطرات زیست‌محیطی آن هشدار داده‌اند.

اخیرا انفجار در یکی از زاغه‌های مهمات روسیه که گفته می‌شود موشکی با سوخت هسته‌ای نیز منفجر شده است، به کشته شدن چندین تن و انتقال هزاران نفر از ساکنان محلی منجر شد.

رآکتور شناور برای طی مسیر خود به مقصد شمال سیبری احتملا ۴ تا ۶ هفته، بسته به شرایط هوایی، در سفر خواهد بود.

بازار نفت و قیمت در این بازار، چند سالی است که تبع شرایط سیاسی کشورهای تولیدکننده و مصرف‌کننده است و کمترین تاثیر را از مولفه‌های اقتصادی می‌گیرد؛ از همین رو هر تغییر در دیپلماسی این کشورها به طور مستقیم بر بازار نفت سایه انداخته و بازی با قیمت‌ها را رقم می‌زند.

همین مساله باعث شده تا قیمت‌ها در این بازار قابل پیش‌بینی نبوده و به گفته وزیر نفت ایران، بازار شکننده باشد.

این موضوع بعد از آخرین انتخابات ریاست جمهوری آمریکا بیشتر خودنمایی کرده است. دونالد ترامپ در آن زمان به عنوان نامزد ریاست جمهوری آمریکا، از خودکفایی این کشور در تولید نفت سخن گفت و قول پایین نگه‌داشتن قیمت سوخت را داد.

همین امر سبب شد تا وی بعد از اسباب‌کشی به کاخ سفید، سیاست افزایش تولید نفت‌های غیرمتعارف را برای افزایش تولید نفت در دستور کار قرار دهد و از سوی دیگر با تنش‌افزایی در روابط اقتصادی جهان، پیش‌بینی رشد اقتصادی را کاهش داده تا قیمت نفت پایین بماند.

همچنین با تحریم نفتی ایران و ونزوئلا جای پای خود را در بازارهای صادراتی نفت باز کرده و در مقابل از عربستان و دیگر تولیدکنندگان حاشیه خلیج فارس می‌خواهد تا جای خالی نفت ایران را پر کنند تا بازار با کمبود عرضه مواجه نشود.

این تصمیمات سیاسی باعث فاصله گرفتن بازار نفت از منطق اقتصادی و درگیر شدن با چالش‌های سیاسی شده است. اما شرایط همواره طبق میل و اراده آمریکا نخواهد بود.

چرخش “کبوتر”ها به سمت “باز”ها

اکنون عربستان با خطر کسری بودجه خود روبروست. این کشور اگرچه قیمت نفت را در بودجه سال ۲۰۱۹ اعلام نکرده اما برآوردها از بودجه این کشور نشان می‌دهد که قیمت نفت بین ۸۰ تا ۸۴ دلار در هر بشکه در نظر گرفته شده است و این در شرایطی است که نفت از ابتدای سال جاری میلادی تاکنون حتی به بالای ۸۰ دلار نیز نرفته و در بهترین حالت چند روزی را روی ۷۵ دلار جا خوش کرده بود.

از سوی دیگر ونزوئلا و ایران به عنوان دو عضو دیگر اوپک به قیمت‌های بالاتر نفت نیاز دارند زیرا با کاهش میزان صادرات برای تامین دخل و خرج خود نفت گران‌تری می‌خواهند.

سایر اعضای اوپک مانند نیجریه یا لیبی نیز به منظور تامین هزینه‌ها نفت را با قیت بالاتری نیاز دارند.

از سوی دیگر هزینه حمل و نقل نفت در خاورمیانه که بیشتر عضو اوپک را در خود جای داده است به دلیل افزایش تنش بیشتر شده و مالکان نفتکش‌ها قیمتی که برای صادرات نفت خام خاورمیانه مطالبه می‌کنند را به دلیل افزایش تنش در این منطقه بالا برده‌اند.

بنابراین منطقی است که تولیدکنندگان این گوشه از جهان قیمت نفت را بالاتر بخواهند تا بتوانند هزینه‌هایی از این دست را جبران کنند.

بنابراین اوپک با وجود اختلاف اعضا، در آستانه تمدید توافق جهانی کاهش تولید نفت قرار دارد تا شاید بتواند قیمت نفت را تقویت کرده و یا حداقل جلوی سقوط آن را بگیرد.

امیدها به تمدید توافق کاهش تولید از آنجا بیشتر شده که اعضای اوپک ثابت کرده‌اند زمانی که پای منافع اقتصادیشان درمیان باشد حاضرند در اوج اختلاف، علایق سیاسی خود را قربانی کرده به دنبال اقتصاد بروند.

نفع ۹۰ میلیارد دلار روس‌ها از کاهش تولید نفت

اما در حالی که عربستان و اعضای اوپک تلاش می‌کنند جلوی سقوط بازار نفت را بگیرد، به نظر می‌رسد روسیه مشکلی با این قیمت نفت نداشته باشد با این حال بر ادامه توافق کاهش تولید تاکید دارد.

عربستان و روسیه دو تولیدکننده نفت هستند که بیش از ۱۰ میلیون بشکه در روز نفت تولید می‌کنند و در شرایطی که دیگر تولیدکنندگان اوپک هر روز با مشکلی در تولید روبرویند،؛ عربستان در تلاش است تا روسیه را به عنوان شریک استراتژیک خود در بازار نفت حفظ کند.

ولی روسیه به اندازه عربستان نیازمند قیمت بالای نفت نیست زیرا در حالی که عربستان برای تحقق بودجه خود نفت ۸۰ دلاری را می‌خواهد، روسیه با نفت ۴۲ دلاری برنامه ۲۰۱۹ خود را تدوین کرده است.

آنتون سیلوانوف، معاون اول نخست وزیر روسیه نیز در همین مورد اواخر سال گذشته میلادی اعلام کرده بود که کاهش قیمت نفت به ندرت ما را آزار می‌دهد، چون بودجه ما بر اساس نفت بشکه‌ای ۴۲ دلار بسته شده است. قیمت نفت می‌تواند تا ۶ ماه یا یکسال حدود ۴۰ تا ۵۰ دلار بماند. فکر نمی‌کنیم زیاد طول بکشد.

به همین دلیل است که روسیه در توافق کاهش تولید، کمتر از میزان تعهد تولید نفت خود را کاهش داده است. الکساندر نواک وزیر نفت روسیه هم در اواسط دسامبر گذشته گفته بود که تولید باید به طور متوسط ۵۰ هزار تا ۶۰ هزار بشکه در روز در ژانویه کاهش پیدا کند. این مقدار بسیار کمتر از ۲۳۰ هزار بشکه در روز است که روسیه باید طبق توافق کاهش می‌داد.

به همین دلیل است که نواک در همایش بین‌المللی سرمایه‌گذاری سوچی اعلام کرد که از توافق روسیه با اوپک اقتصاد این کشور درآمد فراوانی کسب کرده است.

در واقع در شرایطی که دیگر صادرکنندگان نفت مشغول حساب و کتاب برای کاهش کسری بودجه نفتی خود هستند، درآمدهای بودجه روسیه از توافق روسیه با اوپک برای کاهش تولید نفت، ۹۰ میلیارد دلار بوده و شرکت‌های نفتی غیردولتی روسیه نیز ۳۳ تا ۴۰ میلیارد دلار درآمد اضافی کسب کرده‌اند.

با توجه به مجموع شرایط به نظر می‌رسد اگرچه عربستان همواره چراغ سبز پایین نگه داشتن قیمت نفت را به آمریکا نشان داده اما در این زمان بیش از راضی نگه داشتن آمریکا، نیازمند قیمت بالای نفت است.

موضوعی که می‌تواند به تقویت قدرت اوپک در جهان و در نتیجه بالا بردن قیمت نفت کمک کند. البته در این بین پشتوانه ۱۱ میلیون بشکه‌ای تولید نفت روسیه نیز به عنوان کاتالیزور عمل کرده و قدرت چانه‌زنی را در دنیا افزایش خواهد داد.

تحریم‌های نفتی آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران به طور کامل اجرا شده است. برخی ناظران هشدار داده بودند که حذف کامل صادرات نفت یک تولیدکننده عمده، ممکن است قیمت‌های این کالا را در بازارهای جهانی به طرز چشمگیری بالا ببرد. اما الان روسیه در مورد سقوط کم‌سابقه قیمت‌های نفت هشدار می‌دهد.

به گزارش فرارو، الکساندر نوواک، وزیر نفت روسیه، ضمن هشدار درباره مخاطرات افزایش بیش از حد صادرات نفت،درباره ریسک سقوط قیمت‌های نفت به ۳۰ دلار در هر بشکه هشدار داد.

 زیرا، به گفته این مقام روس، کشورهای تولیدکننده نفت در پایان سال جاری میلادی می‌توانند نفت بیشتری تولید کنند.

سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) به همراه برخی تولیدکنندگان خارج از اوپک، در توافقی موسوم به «اوپک پلاس» به منظور حفظ تعادل قیمت‌های نفت، تصمیم گرفتند تولید این کالا را از ژانویه کاهش دهند.

اما این توافق در پایان ماه جاری میلادی به پایان می‌رسد و اگر اعضای توافق اوپک پلاس بر سر تمدید این توافق به اجماع نرسند، در اثر لغو محدودیت تولید، صادرات نفت کشورها بیشتر می‌شود؛ امری که احتمالاً به سقوط بیشتر قیمت‌ها منجر خواهد شد. نگرانی روسیه هم از همین بابت است.

عربستان و روسیه، به عنوان دو تولیدکننده اصلی توافق اوپک پلاس، تلاش می‌کنند از کاهش بیشتر قیمت‌های نفت جلوگیری کنند. در همین راستا، خالد الفالح، وزیر نفت عربستان، به مسکو سفر و با همتایان روس دیدار کرد. الفالح روز دوشنبه گفت: روسیه تنها تولیدکننده‌ای است که هنوز درباره ضرورت تمدید توافق کاهش تولید تصمیمی نگرفته است.

باویل سوروکین، معاون وزیر نفت روسیه، اعلام کرده است پس از انقضای توافق کاهش تولید در اواخر ماه جاری، کشورهای عضو این توافق، تصمیم واحدی اتخاذ خواهند کرد.

الفالح نیز گفته روسیه و عربستان و همچنین اعضای اوپک پلاس، برای اتخاذ اقدامات پیشگرانه جهت اجتناب از سقوط حاد قیمت نفت همکاری می‌کنند.

با این حال، روسیه به رغم هشدار درباره افزایش بیش از حد تولید نفت، هنوز تصمیمی در این زمینه نگرفته است. نوواک روز دوشنبه طی یک نشست خبری با الفالح گفت: «در حقیقت، ریسک‌های بزرگی در زمینه تولید بیش از حد وجود دارد.اما در مجموع… ما نیاز داریم که عمیقتر تحلیل کنیم و نگاه کنیم که وقایع در ژوئن چگونه پیش می‌رود تا در نشست مشترک اوپک پلاس در ژوئیه تصمیم متوازنی بگیریم.»

هفته گذشته، ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، اعلام کرد روسیه و اوپک درباره قیمت مناسب برای نفت اختلاف نظر دارند. همچنین، بین ریاض و مسکو درباره تمدید یا عدم تمدید توافق اوپک پلاس دیدگاه مشترکی وجود ندارد.

 بخشی از این اختلاف، تا حدودی به قیمت نفت مربوط می‌شود. سعودی‌ها برای متوازن کردن بودجه خود به قیمت ۸۵ دلاری و روسیه به قیمت ۶۰ تا ۶۵ دلار نیاز دارند.

اما در دو هفته گذشته، قیمت نفت کاهش یافته است. سعودی‌ها به دلیل نگرانی از سقوط بیشتر قیمت‌ها، مایل‌اند توافق کاهش تولید اوپک پلاس ادامه یابد.

اما روسیه، حداقل تاکنون، تمایلی به این امر نشان نداده است. ایگور سوچین، مدیر عامل شرکت روسی نفتی «روس‌نفت» درباره تمدید توافق کاهش تولید هشدار داده است.

به گفته این مقام نفتی، کاهش تولید برای مسکو یک تهدید استراتژیک است چرا که ممکن است به تصرف سهم روسیه در بازار نفت توسط آمریکا کمک کند.

در این میان، یک نکته قابل توجه است. از اوایل ماه ژوئن قیمت‌های نفت کاهش محسوسی داشته است. در حال حاضر قیمت انواع نفت‌های خاورمیانه هر بشکه حدوداً ۶۲ دلار است.

نمودار قیمت‌های نفت در دو ماه گذشته نشان می‌دهد که کاهش قیمت‌های نفت از اوایل ماه مه گذشته شروع شده و تاکنون ادامه دارد.

به عبارت دیگر، کاهش قیمت نفت دقیقاً همزمان با لغو معافیت‌های فروش نفت ایران به هشت کشور شروع شده است.

آمریکا از اواخر ماه آوریل اعلام کرد دیگر به مشتریان نفت ایران اجازه خرید نفت از این کشور نخواهد داد. این ممنوعیت از اوایل ماه مه شروع شد و همزمان با اجرایی شدن آن، برخی تحلیلگران حوزه انرژی از احتمال بالا رفتن قیمت‌های نفت سخن گفتند.

اما اکنون با گذشت نزدیک به چهل روز از اجرای تحریم‌های نفتی ایران، قیمت‌ها سقوط کرده و روسیه از احتمال سقوط بیشتر قیمت‌ها به ۳۰ دلار هشدار می‌دهد. 

به نظر می‌رسد نشست آتی گروه اوپک پلاس و مواضع روسیه و عربستان در بالا رفتن یا نرفتن قیمت‌ها تعیین‌کننده خواهد بود.

اگر روسیه، با تمدید توافق کاهش تولید موافقت نکند، به احتمال زیاد قیمت‌ها بیش از پیش سقوط خواهد کرد. مگر اینکه عربستان و یا سایر اعضای اوپک به تنهایی تصمیم بگیرند تولیدشان را کاهش دهند.

به گزارش ایسنا، روسیه پس از کشف وجود مقادیر بالایی کلرید اورگانیک در نفتی که از خط لوله دروژبا به اروپا صادر می‌شود، عرضه نفت از این مسیر را متوقف کرد.

شرکت خط لوله نفت ترانس‌نفت روسیه میزان نفت آلوده را سه میلیون تن یا معادل حدود ۲۲ میلیون بشکه تخمین زد.

شرکت توتال فرانسه و لوک اویل روسیه اعلام کرده‌اند که خسارت برای هر بشکه نفت آلوده باید حدود ۱۵ دلار باشد.

بلاروس اعلام کرده که حجم نفت آلوده ممکن است به پنج میلیون تن برسد که معادل صادرات یک ماه از طریق خط لوله دروژبا است و بر مبنای قیمت‌های فعلی، ۲.۳ میلیارد دلار ارزش دارد. با این حال همه این میزان نفت مشمول جبران خسارت قرار نمی‌گیرد.

پاول سوروکین، معاون وزیر انرژی روسیه اظهار کرد: هر شرکتی وضعیت خاص خودش را دارد و برنامه‌های مختلفی برای نفتی که از طریق دروژبا و به شکل محموله‌های نفتی صادر شده است وجود دارد. این به معنای رویکردهای مختلف است و در نتیجه، هزینه‌های جبران صادرات نفت آلوده کاملاً متفاوت است.

برای جبران خسارت این موضوع که چقدر زمان برای پاکسازی نفت آلوده مورد نیاز است و همچنین هزینه نگهداری، هزینه حمل نفت و سایر هزینه‌ها در نظر گرفته می‌شود.

معاون وزیر انرژی روسیه گفت: هنوز هیچیک از خریداران خارجی نفت روسیه میزان دقیق خسارتشان را برآورد نکرده‌اند با این حال انتظار می‌رود مذاکرات در این زمینه در آینده نزدیک نهایی شود.

بر اساس گزارش رویترز، مقامات روسیه گفته‌اند این ترانس‌نفت است که باید بابت نفت آلوده خسارت پرداخت کند نه دولت.

بلاروس نخستین کشوری بود که آلودگی نفت روسیه را اعلام کرد و هشدار داد این نفت ممکن است به تجهیزات پالایشگاهی آسیب وارد کند. این کشور در مسیر ترانزیت اصلی خط لوله دروژبا قرار گرفته است. پالایشگاه نفتموزیر بلاروس در کنار این خط لوله که به دو بخش تقسیم می‌شود، یک قطب مهم به شمار می‌رود. یکی از انشعابات این خط لوله به لهستان و آلمان و دیگری به اوکراین، مجارستان و اسلواکی می‌رود. میزان زیاد کلرید ارگانیک در خطوط لوله نه تنها برای تجهیزات پالایشگاهی خطرناک است بلکه برای افرادی که در معرض آن قرار می‌گیرند نیز مضر است و این ماده در دمای بالا گاز سمی تولید می‌کند که شبیه گاز مورد استفاده در جنگ جهانی اول است.

بحران آلودگی نفتی بزرگترین اختلال عرضه پیش آمده برای نفت روسیه است. این کشور تنها یک بار یک اختلال عمده را تجربه کرد که سال ۲۰۰۷ در پی اختلاف قیمت با بلاروس روی داد و صادرات نفتش به مدت سه روز متوقف شد.

گزارش‌های منتشره حاکی است که بارگیری نفت ایران در ماه مه به حدود ۴۰۰ هزار بشکه در روز سقوط کرده است.

خبرگزاری رویترز روز چهارشنبه هشتم خرداد با استناد به منابع صنعتی و ردیابی نفتکش‌ها گزارش داد که با توقف معافیت‌های مشتریان ایران، صادرات نفت کشور به شدت افت کرده است.

ایران تا قبل از تحریم‌های آبان‌ پارسال آمریکا روزانه ۲.۵ میلیون بشکه صادرات نفت داشت، اما این رقم در شش ماه دوران معافیت‌ها به یک میلیون بشکه افت کرد و از دوم ماه مه نیز معافیت‌ها لغو شد.

آمریکا هشدار داده است هر کشوری که نفت ایران را بخرد با تحریم مواجه خواهد شد. هنوز معلوم نیست که محموله‌های بارگیری شده در ماه مه، برای فروش بوده یا ذخیره در انبارهای «دالیان» چین.

منابع صنعتی و شرکت «رفینیتو» که حمل‌ونقل دریایی نفت را رصد می‌کند، به رویترز گفته‌اند بارگیری روزانه نفت ایران در ماه جاری به ۴۰۰ هزار بشکه کاهش یافته که این محموله‌ها راهی بازارهای آسیایی شده‌اند.

سردرگمی پیرامون توقف یا ادامه صادرات نفت ایران برای اوپک دردسرساز شده است، چون اعضای آن قرار است ماه آینده درباره کاهش تولید نفت تصمیم بگیرند.

به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی ” نفت ما ” ، اس‌کی اینوویشن، بزرگترین شرکت انرژی و شیمیایی کره جنوبی واردات نفت از روسیه و سایر صادرکنندگان را افزایش داد.

 مدیرعامل این شرکت گفت: «سهم میعانات گازی ایران بسیار بالا بود ولی آن را با نفت روسیه، قزاقستان و قطر جایگزین کردیم. ما همچنان در حال متنوع کردن منابع نفت خام خود هستیم».

پس از آخرین دور تحریم‌های آمریکا علیه ایران که به بخش نفت این کشور سخت ضربه زد، سئول مجبور شد عرضه‌کننندگان جدیدی پیدا کند.

تحریم‌ها علیه ایران پس از خروج یک‌جانبه واشنگتن از قرارداد برجام دوباره وضع شدند. از آن زمان آمریکا تهدید می‌کند که صادرات نفت ایران را به صفر می‌رساند.

 برخی واردکنندگان نفت خام مثل چین و تایوان، هند، ترکیه، یونان، ژاپن، ایتالیا و کره جنوبی اجازه داشتند نفت ایران را وارد کنند ولی آمریکا این معافیت‌ها را از دوم ماه می لغو کرد و کشورهایی که به واردات از ایران ادامه دهند در خطر تحریم‌های آمریکا قرار می‌گیرند.

کره جنوبی یکی از بزرگترین خریداران میعانات گازی ایران بود.
میعانات گازی نوعی نفت خام فوق‌سبک است که از آن بیشتر برای تولید سوخت خودرو مثل بنزین یا رقیق کردن نفت‌های سنگین استفاده می‌شود.

کره جنوبی سال گذشته حدود ۹ میلیارد دلار برای خرید و آزمایش ۲۳ نوع میعانات گازی مختلف از ۱۵ کشور هزینه کرد تا جایگزین ایران شوند.

ادامه سیر نزولی تولید نفت روسیه

به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی ” نفت ما ” ،منابع آگاه اعلام کردند تولید نفت روسیه در ماه جاری به دلیل این که صادرات پس از آلودگی خط لوله دروژپا به اروپا کمتر شد، همچنان روند کاهشی داشته است.

آرمان علمایی در گفت‌وگو با خبرنگار فارس،‌ با اشاره به اینکه شرایطی که امروز پیش روی صنعت نفت ایران است با شرایط قبل از تحریم‌ها کاملا متفاوت است، گفت: سیاستی که آمریکا در پیش گرفته با سیاستی که مسئولان سابق آمریکا پیش از برجام داشتند کاملا فرق می‌کند.

این کارشناس صنعت نفت ادامه داد: زمانی که مذاکرات برجام صورت می‌گرفت دولت دموکرات‌ها بر روی کار بود و همه می‌دانند که سیاست آنها نگه داشتن ظاهر است اما در مقابل جمهوری‌خواهان شدیدترین برخورد را در مقابل ایران دارند و کاملا شفاف برخورد می‌کنند.

علمایی ادامه داد: زمانی که ما مذاکره با ۶ کشور را آغاز کردیم دموکرات‌ها در راس کار بودند و آنها چون از نظر سیاسی مقداری مورد انتقاد قرار داشتند سعی کردند تا با مذاکره با ایران از هجمه‌هایی که به آنها وارد شده بود، بکاهند.

وی تصریح کرد: کسانی که مسائل بین‌المللی را دنبال می‌کنند می‌دانند که در ۹۰ درصد انتخابات آمریکا معمولا دموکرات‌ها ۲ دوره و جمهوری خواهان دو دوره در راس کار قرار می‌گیرند و ظاهرا مسئولان ایران به این موضوع توجه نکرده بودند و زمانی مذاکرات خود را با آمریکایی‌ها آغاز کردند که در دوران پایانی حکومت دموکرات‌ها بود.

به گفته این کارشناس صنعت نفت پس از آنکه دولت ایران برجام را به تصویب رساند به سراغ قراردادهای جدید صنعت نفت که همان IPC بود رفت و سعی داشت با مذاکره با غربی‌ها صنعت نفت را توسعه دهد که علت آن نیز حضور غربگرایانی است که در دولت و صنعت نفت حاضر هستند.

علمایی گفت: اگر برجام موفق بود و آمریکا از آن خارج نمی‌شد احتمال اینکه بتوانیم با غرب تعامل خود را حفظ کنیم، وجود داشت. اما دیدیم که با روی کار آمدن جمهوری خواهان تمام اندیشه‌هایی که در سر داشتیم نقش بر آب شد و الان نیز نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم که همان سیاست اتکا به غرب،‌کشور را جلو ببرد و این سیاست دیگر منسوخ شده است.

وی گفت: زمانی که در حال مذاکره با ۶ کشور بودیم چینی‌ها و روسیه نیز در این مذاکرات حضور داشتند و ما به جای آنکه پل‌های پشت سر خود را در مذاکرات با چینی‌ها و روسی‌ها خراب کنیم می‌توانستیم با این شرکای استراتژیک پیمان‌هایی را ببندیم نه اینکه آنها را از پروژه‌های صنعت نفت اخراج کنیم.

علمایی به عنوان مثال به میدان آزادگان اشاره کرد و گفت: چه دلیلی داشت که شرکت CNPC و از این میدان اخراج کنیم و عملا کار توسعه میدان آزادگان را تعطیل کنیم. بهتر نبود امروز چینی‌ها در این میدان کار می‌کردند و تولید از میدان آزادگان بالا می‌رفت؟

علمایی ادامه داد:‌ همین الان اگر بخواهیم می‌توانیم با چینی‌ها وارد مذاکره شویم و قطعا آنها نیز از مذاکره با ایران استقبال خواهند کرد. زیرا می‌دانند که ایران نیز می‌تواند به عنوان یک شریک استراتژیک محسوب شود.

این کارشناس صنعت نفت گفت: همین الان چینی‌ها با پاکستانی‌ها قراردادهای همکاری مختلف دارند؛ حد و اندازه اقتصاد ایران قطعا بزرگتر از پاکستان است و برای چینی‌ها صرفه اقتصادی بیشتری دارد و به همین دلیل پیشنهاد می‌شود که مذاکرات با روسیه و چین را آغاز کنیم و اجازه ندهیم صنعت نفت ایران تعطیل شود.
وی ادامه داد: باید بپذیریم که صنعت نفت نیز متعلق به تمام مردم ایران است و اگر یک مسئولی نمی‌تواند در این شرایط کار کند قطعا افراد دیگری هستند که می‌توانند صنعت نفت را از این حالت خارج کنند و توسعه دهند به همین دلیل پیشنهاد می‌شود که در وهله نخست مسئولان فعلی صنعت نفت به دنبال تغییر استراتژیک باشند و اگر نخواستند اینکار را انجام دهند این کار از سوی دولت و نمایندگان صورت پذیرد تا صنعت نفت ایران مسیر توسعه‌ای خود را طی کند و از این خمودگی خارج شود.